ROLF:
Regelmatig citeer ik voor Susan de 1e regel uit een lied van
Paul van Vliet: “Jij bent het beste wat mij is overkomen”.
TIP: Zeg gedurende de komende week elke ochtend en avond
​tegen je partner: Jij bent het beste wat mij is overkomen!
Probeer het maar eens.

1970: Verkering!
We waren jong en onbezonnen. Verliefd. En wat was Susan mooi! Lange blonde haren en een minirok. Ze was spontaan en avontuurlijk. Daar ontbrak het bij mij vaak aan. Zo samen en ook zo verschillend. En zo rolden we in 1976 het huwelijk in. Ik had geen flauw benul van wat een huwelijk inhield. Ik dacht dat een huwelijk (of relatie) vanzelfsprekend stand zou houden. We hadden het toch leuk samen.

Een relatie is nooit gewoon en vanzelfsprekend. Daar moet je elke dag aan werken.
Na de 1e verliefdheid heb je al gauw de ‘smaak’ van het weerbarstige alledaagse leven te pakken.
​
Gezin, werk of geen werk. Soms kinderen, nog thuiswonend óf al bijna het huis uit …. vertrouwen in elkaar of soms even niet…. zelfvertrouwen…of niet, twijfels aan jezelf en aan je relatie? Is het veilig genoeg? Is er genoeg vertrouwen? Heb je ondanks alle twijfels het lef en de durf én de overtuiging om het toch te wagen met die ander én het vol te houden?

Toen we laatst van een hotelketen via internet weer een prachtige aanbieding langs zagen komen naar een mooi zonnig oord, stond er bij: all-inclusive. ​

Zegeltjes plakken totdat het boekje vol is...

Stoppen met praten is dodelijk voor een (huwelijks-)relatie, zeggen Rolf en Susan Eikenhout. Zij trekken de vergelijking met een zegeltjesplakboekje van de supermarkt. Als zich spanningen voordoen in een relatie, is het zaak dat de ene partner de ander van zijn of haar ergernis deelgenoot maakt. Om bijvoorbeeld ruzie te voorkomen kan in een relatie het patroon zijn ontstaan dat echtelieden hun irritatie voor zich houden.
​
​Ieder incident dat zich voordoet tussen man en vrouw, vergelijkt Rolf Eikenhout met het plakken van een zoveelste zegel in het boekje van de supermarkt. ,,De man of de vrouw plakt net zolang door tot het zegelboekje vol is. Tegen die tijd is het te laat.’’ Man en vrouw doen er verstandig aan hun probleem onder ogen te zien, voordat het zegelboekje is volgeplakt, menen zij.
​

Eikenhout trekt nog een andere vergelijking: ,,In vrijwel iedere baan is het tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld dat een baas eenmaal in het jaar met een werknemer om de tafel gaat voor het houden van een functioneringgesprek. Wat gaat er goed? Wat kan wellicht beter? Ook in een huwelijksrelatie is het belangrijk om op gezette tijd als man en vrouw samen de balans op te maken.’’

Een heel jaar wachten vindt Rolf Eikenhout te lang. ,,Eigenlijk zou je als echtpaar iedere week een moment moeten inlassen om twintig minuten met elkaar te praten. Om bewust te vragen aan elkaar: ‘Hoe gaat het met jou. En vooral: hoe gaat het met ons samen?’ Dat voorkomt zegeltjesplakkerij.

Juist door elkaar in het oog te houden en aandacht te hebben en vooral te houden voor elkaar, is een relatiebeter bestand tegen nare omstandigheden. Zoals werkloosheid, ziekte van jezelf, je partner of je kinderen. Volgens Eikenhout blijft geen mens in zijn of haar leven hiervan gevrijwaard. ,,Als je in de loop der jaren samen een goede relatie hebt opgebouwd, sta je er bij moeilijkheden niet alleen voor.  Samen kun je tegenslagen beter aan.’’

Koos Bijlsma

‘Je moet bereid zijn echt te luisteren naar elkaar ’

​Echtparen geven vaak te snel op. Als de relatie even wat minder vlotjes verloopt, zijn stellen tegenwoordig geneigd binnen de kortste keren scheiding aan te vragen. In de ogen van Rolf en Susan Eikenhout uit Zuidhorn doen paren zichzelf hiermee tekort. Zij ontdekten ooit zelf dat het de moeite waard is om een relatie een nieuwe kans te gunnen.
​
'Ben je bereid te investeren in de relatie? Of ben je in je achterhoofd na jarenlang getrouwd te zijn geweest eigenlijk al bezig met vertrekken?’’ Dat is de eerste vraag die Rolf en Susan Eikenhout op tafel leggen als ze in gesprek gaan met een stel. Tien jaar geleden ging dit Zuidhorner echtpaar van start met hun Praktijk voor Persoonlijke Groei. Ze spreken liever niet over relatiebemiddeling of een vorm van therapie. ,,Wat wij doen is paren begeleiden die elkaar na verloop van tijd om welke reden dan ook enigszins kwijt zijn geraakt.’’